Alles groeit nu volop. Waanzinnig. Het lijkt wel of het de grond uit schiet. Maar wat me vooral opvalt is al het onkruid. Mijn hemel, dat groeit het hardst. En dwars door mijn lievelingsplanten heen.
Zo is het ook met persoonlijke groei denk ik. In de hectiek van het leven met kinderen, baan, man en alles wat ik vind dat nog moet, is het niet eenvoudig om ruimte te blijven maken voor datgene dat echt van belang is, “mijn lievelingsbloemen”.

En, om te voorkomen dat de dingen die ik eigenlijk het belangrijkste vind overwoekerd worden door de waan van de dag is het nodig dat ik de regie pak. Is het nodig dat ik duidelijk zie waar ik aandacht aan besteed en wat dus mag groeien. Onkruid wieden in eigen leven hoort daar dan wel heel nadrukkelijk bij. Met andere woorden, continue gewoontes of verzoeken parkeren of afzeggen. Om te voorkomen dat ik opeens weer tot aan mijn oren in de verplichtingen en verantwoordelijkheden zit die eigenlijk niet passen bij mijn doelen. Of, waar ik eigenlijk geen zin in heb, laat staan gelukkig van word.

En zo is tuinieren een fantastische vorm van zelftherapie. Sommige prachtige bloemen overleven het helaas niet. Dat betekent afscheid nemen en iets nieuws planten. Onkruid wieden blijft telkens nodig. Het is eigenlijk net zo iets als van je eigen belemmerende patronen af zien te komen. En, is veel makkelijker als deze nog jong zijn. Weg met het idee dat dingen niet kunnen of mogen of horen. Het zijn mijn eigen saboteurs. Gewoon stoppen.

Juist als het goed gaat, is het zo belangrijk om scherp te blijven waar je voor kiest. Want voor je het weet is je tuin overwoekerd. Je zegt te makkelijk toe op verzoeken van anderen. En, beperkende overtuigingen zijn eigenlijk net als wortels van onkruid. Ze zijn moeilijk uitroeibaar en steken telkens de kop op. Als je niet uitkijkt overwoekeren ze je lievelingsbloemen en heb je een tuin die je niet wilde. Buitengewoon belangrijk om te weten hoe je die zoveel mogelijk kan beperken. Paal en perk aan stellen en ruimte maken voor al het moois, voor datgene dat betekenis heeft. Voor datgenen dat op de lange termijn gelukkig maakt.

Zodat je straks tevreden kan terugkijken. Constateren dat je regie hebt weten te houden en tijd en aandacht hebt gestoken in wat er toe doet. En daar gelukkig mee zijn. En kunnen glimlachen in het zonnetje op het bankje in je tuin.